Poëzie in de stilte
‘Wie ben jij?’
Hij blijft het verwonderd herhalen.
Die ene vraag.
‘Wie ben jij?’
Ik heb geen antwoord.
Of toch…
‘Ik ben een Zielemens,’ antwoord ik.
Weer vraagt hij.
‘Wie ben jij?’
Ik heb geen antwoord.
Of toch…
‘Ik ben voorbij jij, ik ben voorbij mij, ik ben de onderstroom van al wat is’, antwoord ik.
Ik zie hoe hij aanstalten doet om zijn vraag weer te gaan stellen.
Alsof hij niet kan geloven dat ik aanwezig ben.
Alsof hij mij van zichzelf niet mag ontvangen.
‘Wie ben jij?’ Klinkt zijn stem. Er valt een stilte. Ik heb geen antwoord meer voorhanden. Daar waar het antwoord voor mij pure stilte is. Zie ik hem verstillen. En ervaar ik hoe de vraag als vanzelf haar antwoord ontvangt.
تعليقات