top of page

Dierbare opa

Mijn opa van 93 jaar heeft mijn boek ‘Onverbloemd’ gelezen. Een boek waarin ik schaamteloos eerlijk ben over intimiteit en seksualiteit. Ik ontvang van hem een diep ontroerende email die ik mag delen:


‘Seksualiteit, het is een moeilijk bespreekbaar onderwerp. Dat was het vroeger voor vrijwel iedereen en ook tegenwoordig zijn er nog maar weinig mensen die openlijk hun eigen gevoelens daarover durven uitspreken. Pikante moppen hoor je veelvuldig maar over de intiemste handelingen, zoals zelfbevrediging, hoor je niemand. Het is het dierlijke instinkt dat ons er toe drijft, maar dat tegen ons gevoel van menselijke waardigheid indruist en waarvoor we ons diep zouden schamen als we daarbij betrapt zouden worden. Jij hebt, als vrouw, zonder schroom een boek geschreven dat in een grote behoefte voorziet, naar mijn mening zowel voor vrouwen als voor mannen.

Mannen hebben doorgaans een andere belevingsvorm van seksualiteit dan vrouwen. De veroveringsdrang speelt toch een rol, maar binnen een relatie is die rol er niet meer en dan is de genegenheid voor elkaar de belangrijke pilaar waar een relatie op steunt.

Ik denk terug aan mijn jeugdjaren, ik groeide op op een boerderij, met mijn ouders, mijn zus, mijn broer en de dieren op de boerderij. We vormden een harmonieus gezin, maar over seksualiteit werd niet gesproken, dat gebeurde nergens. Ik zag de dieren seks bedrijven, maar begreep niet wat het was. Totdat er in de puberjaren ook bij mijzelf seksuele gevoelens ontstonden. Vlinders in de buik, jongens en meisjes zochten elkaar op, in een uitgaansgelegenheid of gewoon op de hoek van de straat. De meisjes wat giechelend en de jongens met stoere bravoure. Ik was geen bravoure type en aanschouwde het vanaf de zijlijn, typerend voor de introverte einzelgänger die ik toen was en nog steeds ben. En zo ontmoette ik oma. Het was geen liefde op het eerste gezicht maar het was haar mooie karakter wat mij aantrok. Het klikte en naar een paar ontmoetingen schraapte ik al mijn moed bij elkaar en vroeg ik of ik haar naar huis mocht brengen, daar aangekomen praatten we nog wat na en fietste ik naar huis, een hoofd vol vreemde kronkels en mezelf afvragend of ze het volgende weekend weer op dezelfde plek aanwezig zou zijn. Dat was het geval en toen wist ik dat het goed zat. Zo ging dat met oma en mij, het leven was eenvoudig, maar wat was ik een hark.

Hoe verliep het seksleven, zul je je afvragen. Niet slecht maar het was ook niet altijd halleluja. Volledige seksuele bevrediging, waar komt dat voor in een langdurige relatie. Als dat het doel is kun je beter geen relatie aangaan.

Na de oorlog is er veel veranderd, ik herinner me de tijd van de seksuele revolutie, de NVSH (Nederlandse vereniging voor seksuele hervorming) diende zich aan. We hebben nog overwogen om daar lid van te worden.

We streven er naar om met menselijke waarden een harmonieuze samenleving te creëren. maar de oerdriften blijven in ons sluimeren, voor een vrouw is dat het moederschap, voor een man is dat de voortplantingsdrift. Het zal in de menselijke samenleving nog heel lang een rol blijven spelen en of het ooit anders zal worden zal over vele generaties pas blijken. Onze westerse samenleving is rijp voor openheid op dat terrein en daar zien we dat ook al gebeuren, maar in de islamitische staten nemen de vrouwen nog steeds een ondergeschikte positie in. Daar zullen we in de toekomst de grootste veranderingen zien plaats vinden.

Seksualiteit heeft ook in mijn leven voor spanningen en onbevredigde lustgevoelens gezorgd, nu ik hoogbejaard ben is dat voorbij en dat voelt als een bevrijding, ik ben weer de einzelgänger die ik vroeger was, ik ben een gelukkig mens, ook al mis ik oma wel, maar vanuit mijn levensvisie kan ik daar goed mee omgaan.

Jij hebt je boek met een heel mooi gedicht afgesloten. Een gedicht dat ook heel mooi op mijzelf van toepassing is. Ik heb nergens meer verantwoording voor, ik hoef voor niemand meer te zorgen, het is goed zo en als ik er morgen niet meer zou zijn dan is het ook goed.

Onverbloemd, zo wil ik, in het kort, ook mijn levensverhaal met je delen en met iedereen die het maar horen wil.


Dankjewel Annet, voor de openhartigheid in je boek en voor de lessen die we daar allemaal uit kunnen leren.’




Comments


bottom of page