Je bent

Altijd was er die stem in mijn hoofd.

De stem die vond dat ik iets hoorde te doen.

Iets hoorde te bewijzen.

Iets hoorde te zijn.

Er is steeds meer rust.

In het niemand zijn.

En daarmee iemand zijn.

Nu zegt de stem liefdevol ‘stop’.

Als er een verhaal begint.

Je hoeft niets te worden.

Je hoeft het niet te weten.

Het is goed.

Je bent.

Compleet.

Precies zoals je bent.