top of page

Zie je mij?

Zie je mij, als ik de Nijmeegse 4daagse moeiteloos zonder blaren loop (het liefst zo ongetraind mogelijk en dan ook de 50 km met alleen mannen om me heen)? Zie je mij, als ik mijn VWO diploma haal met allemaal negens en tienen (en uren ’s avonds ijverig aan het studeren ben)? Zie je mij, als ik met yoga in de meest ingewikkelde houding lig (terwijl mijn lichaam eigenlijk zegt: doe maar niet)?

Ik ben van jongs af aan (onbewust) bezig geweest met de vraag ‘Zie je mij?’

Ik was aan het zoeken. Naar erkenning. Naar bestaansrecht. In mijn prestaties. Ik zocht een plek van Thuis, een bedding in mezelf waar ik nog geen idee van had.

De vraag ‘Zie je mij?’ stopt zodra ik mijzelf écht zie. In wie ik werkelijk ben. Niet in wat ik presteer. Dat zie ik nu. Daarin is het op de wereld zetten van mijn boek ‘Onverbloemd’ ook een prachtig ontwikkelingsproces waarin ik mezelf telkens weer mag ontmoeten.

Ik zie mij, in mijn verhaal dat ik onverbloemd deel. Ik zie mij, in mijn kwetsbaarheid en mijn kracht. Ik zie mij, compromisloos mijn boodschap de wereld in brengen en tegelijk soms nog willen schuilen. Ik zie mij, vol-ledig in het hier en nu.

Ik zie mij.



Comments


bottom of page